Wypalanie traw ma swoje konsekwencje

Już od wielu lat początek wiosny, to czas wyraźnego wzrostu liczby pożarów łąk i nieużytków. W tym roku proces wypalania ze względu na przedłużającą się zimę, na zalegający gdzieniegdzie śnieg i mokre podłoże, uległ nieco przesunięciu. Niestety nie przeszkodziło to niektórym właścicielom łąk w przystąpieniu do wypalania traw, w późniejszym niż zwykle okresie.

Podczas weekendu 10 i 11 kwietnia najwięcej 1548 interwencji strażaków dotyczyło pożarów traw i nieużytków rolnych. Najwięcej na terenie województw: mazowieckiego - 264, podkarpackiego - 201, małopolskiego - 179, lubelskiego - 164 oraz śląskiego - 164. Od początku roku powstały już 8 743 pożary traw i nieużytków rolnych.

Wiele osób wypala trawy i nieużytki rolne, bo od pokoleń panuje przekonanie, że spalenie trawy powoduje szybszy i bujniejszy jej odrost, a co za tym idzie, rolnik ma z takiego pola większe korzyści. Nic bardziej mylnego: wypalanie traw prowadzi do nieodwracalnych, niekorzystnych zmian w środowisku naturalnym – ziemia wyjaławia się, zahamowany zostaje bardzo pożyteczny, naturalny rozkład resztek roślinnych oraz asymilacja azotu z powietrza. Do atmosfery przedostaje się szereg związków chemicznych będących truciznami zarówno dla ludzi jak i zwierząt.

Za ponad 94% przyczyn ich powstania odpowiedzialny jest człowiek. Ci, którzy mimo wszystko chcą ryzykować, muszą również liczyć się z konsekwencjami.

O tym, że postępowanie takie jest niedozwolone mówi m.in. ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2018 r., poz. 142 z późn. zm.), art. 124. „Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”. Art. 131 pkt. 12: „Kto (...) wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary… – podlega karze aresztu albo grzywny”. Art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2017 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.); „w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności: - rozniecenia ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego, korzystania z otwartego płomienia, wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych”.

Za wykroczenia tego typu grożą surowe sankcje: Art. 82 ustawy z dnia 20 maja 1971r. Kodeksu wykroczeń (Dz. U. z 2018 r., poz. 618 z późn. zm.) – kara aresztu, nagany lub grzywny, której wysokość w myśl art. 24, § 1 może wynosić od 20 do 5000 zł. Art. 163. § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 2017r. poz. 2204 z późn. zm.) stanowi: „Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.

OPR. WA

Źródło: Zespół prasowy KG PSP